Zondag 20 november liep Carin van Zwienen samen met buddy Marcel mee met de 7 heuvelenloop in Nijmegen. Voor Running Blind was dit gelijk het “NK Running Blind”. Voor Carin een prachtige dag om met een goed gevoel op terug te kijken. Lees meer over haar ervaring in dit artikel.
Trainen met Marcel als buddy vooraf
Omdat het voor Marcel de eerste keer “echt” buddyen zou worden tijdens een hardloop evenement, hebben we in de weken voorafgaand samen getraind om goed op elkaar ingespeeld te zijn met het geven van commando’s, het hardloop tempo, enz. Niet dat we als doelstelling hadden om het podium te halen, maar wel om veilig en lekker gelopen te hebben weer heelhuids over de finish komen.
Op naar Nijmegen. Op tijd zijn voor de podcast.
Om lekker ontspannen in Nijmegen aan te komen zijn we heen met de Valys gegaan. Die kwam mooi op tijd ons ophalen bij mij thuis, en zo begon de dag al om 8.15. Dit omdat we/ik al om 10.30 in “De Vereniging” een afspraak hadden. Want, Running Blind is nog te onzichtbaar in hardlopend Nederland, en vandaar dat de 77e podcast “Susy q&a” helemaal in het teken stond van Running Blind met daar aan vast dus het Nk Running Blind.
Ruim op tijd (gelukkig) kwamen we aan in De Vereniging, waar de voorzitster van Running Blind, Netty Dorrestein, ook al aanwezig was. Nadat we ons gemeld hadden en Marcel zijn Running Blind kleding had gekregen hadden we nog genoeg tijd om een kop koffie te drinken.
De podcast opnemen
Half elf kwam Netty ons ophalen om naar de opname voor de podcast te gaan. Er was een kleedruimte omgetoverd tot “opname studio” waar Susan Krumins en Imo Muller al op ons zaten te wachten.
En nadat we ons aan elkaar hadden voorgesteld en wat testopnames waren gedaan voor het goede geluid en dat iedereen ook goed te verstaan was, konden de opnames beginnen. Zelf had ik zoiets nog nooit gedaan. Echt spannend vond ik het niet (je moet gewoon doen zoals je altijd doet), maar was wel heel erg nieuwsgierig hoe het allemaal zou gaan en het er aan toegaat.. Maar bovenal vond ik het echt leuk dat ik hiervoor was gevraagd, en het was super om te doen!! Marcel had alles gefilmd met mijn telefoon, en foto’s genomen.
Al met al heeft die podcast ons toch zo’n anderhalf uur verder in de tijd gebracht. Maar er was nog voldoende tijd over voor nog een kop koffie.
We mogen starten!
Onze start zou om 13.25 zijn. Vanuit De Vereniging vertrokken we als één grote groep naar de start. Vanuit een opening in de hekken die vlak voor de startstreep was gemaakt, konden we zo instromen om een eerlijke start te hebben. En, wat ook wel fijn is omdat we behoorlijk voor in het veld startten, het nog een soort van “rustig” is op het parcours.
Op het moment dat wij mochten instromen, werd de start van de overige lopers even onderbroken. En werd het NK Running Blind weggeschoten.
Het weer was eigenlijk best wel prima loopweer. Misschien wat aan de frisse kant, maar de korte AAA-broek kon aan.
Nadat we gestart waren hadden we gelijk een lekker tempo. Het eerste stuk van ongeveer twee kilometer loopt ook iets af, dus zeker niet te hard van start gaan. We hebben ons eigen tempo gepakt (mijn tempo dus, omdat bij een koppel running blinders de loper het tempo bepaalt en de buddy de weg). De weg was ook lekker breed en er viel af en toe wat gepruttel van nattigheid uit de lucht, maar dat mocht geen naam hebben.
Tijdens de loop, heuvels.
De eerste heuvel “liep lekker”. Letterlijk en figuurlijk. Maar daarna raak je al snel de tel kwijt wat heuvels betreft. Want soms gaat het wat af om vervolgens bijna gelijk weer op te gaan, terwijl je nog aan de zelfde heuvel bezig bent. Waar je moeilijk de tel van kwijt kon raken waren de kilometers. Want om de kilometer stond er een kilometer aanduiding ,maar lag er ook een mat op de grond.
Buddy Marcel helpt Carin om de hindernissen heen
We liepen nu op een smallere weg die ook wat slechter asfalt had. En omdat het smaller was, was het ook drukker om je heen. Maar Marcel heeft de weg goed kunnen vinden tussen al die hardlopende mensen door. Later werd de weg weer wat breder, maar ook kwam er een stijle heuvel aan. Maar omdat die dan weer kort was, was die goed te doen. En zo hobbelden we door richting de tien kilometer.
De laatste loodjes naar de finish
Daar was weer een drankpost met water en AA, maar ook nu weer over geslagen. Nog maar 5 kilometer en voornamelijk heuvel af. Maar voordat we aan het stuk heuvel af begonnen zat nog een venijnige klim in de route. Redelijk lang, maar voelde extra zwaar omdat je toch al wat meters omhoog hebt gelopen en onderweg bent.
Gelukkig, de top. Nu bijna alleen nog maar naar beneden. Op een klein venijnig pukkeltje op kilometer 12 na…. Die was echt smerig. Je zou zeggen het is de moeite niet waard. Alleen, je was alweer ongeveer anderhalve kilometer aan het dalen. Toch ook hier weer boven gekomen en nu was het echt alleen nog maar uitlopen naar de finish.
Finishen, nog even goed opletten
Vooraf waren we nog uitdrukkelijk gewaarschuwd door de jury dat de loper als eerste over de finish moet gaan. Want als de buddy als eerste finisht van het koppel, dan wordt je gediskwalifiseerd…. Dat zou ons niet gaan gebeuren zeiden we vooraf, en dat is ook niet gebeurd. En met een nette tijd van 1.33.58 kwamen we na 15 kilometer over de finishlijn. Doel bereikt (uitlopen), missie geslaagd (gewoon lekker lopen en niet dood over de finish komen).
Trots op mooi resultaat
Nadat we de “groene”medaille in ontvangst hadden genomen zijn we gelijk doorgelopen naar De Vereniging. Het begon nu toch echt te regenen. Precies op tijd binnen dus. En binnen in De Vereniging stond lekkere tomatensoep, salade, een broodje en nog wat te drinken op ons te wachten. Dit is voor lopers van Running Blind mogelijk gemaakt door Nationale Nederlanden.
De Zevenheuvelenloop is een loop van Nationale Nederlanden en Nationale Nederlanden is de hoofdsponsor van Running Blind. Vandaar de, ik vind het toch wel, VIP behandeling. En waardeer je echt hoe luxe dit is in vergelijking met het omkleden in bijvoorbeeld in een parkeergarage.
Een voldaan gevoel.
Nadat we onszelf goed verzorgd hadden met eten en drinken, nog wat mensen gesproken, was het mooi om weer naar huis te gaan. Nu met het ov, zodat we de tijd aan onszelf hadden. En na een trein en busrit waren we om 19.15 weer in Alblasserdam.Alles bij elkaar een hele leuke, mooie en gezellige dag waar we beiden met een goed gevoel op terug kunnen kijken!